Toen ik in 1987 als achtjarig meisje van mijn lieve buurvrouw een dagboekje kreeg – gekocht op de rommelmarkt – had ik me nooit kunnen bedenken dat dát het startsein was van wat ik sindsdien het allerliefste doe: schrijven. Dolblij was ik met dat Troetelbeertjesboekje met scheve gaatjes, zodat er net geen hangslotje doorheen kon (een defect waarvan mijn zus handig gebruik maakte).
Jaren later, direct na mijn studie Boekhandel & Uitgeverij, kon ik bij Uitgeverij De Harmonie aan de slag. In de jaren daarna ontwikkelde ik me tot redacteur. Ik schreef teksten voor off- en online media en redigeerde manuscripten en teksten.
In 2011 bleek mijn zoontje een hersentumor te hebben. Hij was toen zestien maanden oud. Tijdens zijn ziekte schreef ik blogs die door een groot publiek werden gevonden. In 2017 wijdde het Noordhollands Dagblad een uitgebreid artikel aan het blog. Uiteindelijk overleed mijn zoontje in september 2017 aan een hersentumor. Hij werd net niet acht jaar.
Schrijven hield me al deze jaren op de been. Over mijn leven met hem, over het gemis en het verdriet van ons gezin. Gaandeweg zag ik in dat mijn teksten anderen hielpen. Of dat ze mensen enorm aanspraken omdat ze universele thema’s bevatten. Liefde. Rouw.
Ik was levensverhalen aan het schrijven.
Nog steeds ben ik dol op verhalen maken. En ik word blij als ik iemand zie groeien. Als schrijfcoach heb ik de perfecte combinatie te pakken! Ik help je graag bij het schrijven van jouw levensverhaal.