Paadje

07 sep Paadje

Iedere keer dat ik op het eiland ben, ga ik er langs. Het fietst lastig, over een smal pad, drie stoeptegels breed, op een duin die daar flink omhoog loopt. Ik zou beter een andere route naar het dorp kunnen nemen.

Ik ga híér langs. De oude boom naast een vakantiewoning. In een van zijn dikke takken hangt een schommel. Slechts één keer zag ik er mensen. Er stond een bakfiets gevuld met laarzen, schepjes en emmertjes. Ik schrok.

Waarom Art juist hier dichtbij voelt, weet ik niet. We hebben geen link met dat huisje en ook niet met de boom. Misschien ging hij ooit even schommelen, toen we voorbij liepen om konijnen te zoeken. Dat lijkt me typisch Art. Maar het me écht herinneren doe ik niet.

Dit weekend op het eiland nam ik het paadje niet. Ik was het vergeten.

Het eiland verandert.

Of ikzelf.